جاده ، اولویت نخست ما!
امروز در خبرها آمده بود که درتصادف دو اتوبوس در اتوبان قم - تهران سه نفر جان خود را ازدست دادند.... بازهم تصادف ... بازهم مرگ ... ظاهرا دیگر خبرهایش نه تنها برای ما خبرنگاران که برای دیگران هم عادی شده است.برای مردم ، برای مسوولان... آمارها می گوید جاده های ایران یکی از مرگبارترین جاده های دنیا است ، مشکلات جاده ، ضعف ایمنی خودروها و فرهنگ رانندگی سه عامل مهم این تصادفات عنوان می شود. و هر بار هم می گوییم "خوب ، قسمت این بود"... و با این توجیه ، اهمیت و بزرگی مساله و نقش و مسوولیت خود را به فراموشی می سپاریم... پایگاه خبری "تین نیوز" شبکه خبری حمل و نقل ، درگزارش "جاده های مرگ" عمق فاجعه را در چند خط و به روشنی نشان می دهد: "بیش از 20 هزار کشته در تصادفات رانندگی در هر سال باعث شده تا بالاترین عمر از دست رفته در کشور ما ناشی از تصادفات رانندگی باشد که عمدتاً جوانان را به کام مرگ می‌کشاند. یک سوم قربانیان حوادث ترافیکی متاهلند. این بدان معناست که سالانه بیش از 7000 زن بیوه و چند هزار کودک یتیم می‌شوند و 10 هزار عامل تصادف به علت عدم پرداخت دیه راهی زندان‌ها می‌شوند". روزنامه ابتکار نیز اخیرا در گزارشی ازمرگ بیش از دو هزار و 800 نفر در تصادفات کشور در نیمه نخست امسال و کشته شدن یک نفر در هر 25 دقیقه در جاده ها خبر داده و نوشته است: "تصادفات جادهای، سالانه بیش از یک میلیون نفر از مردم را در جهان به کام مرگ می‌کشاند،که سهم ایران از این حوادث در سال گذشته 22 هزارو 700 کشته و زخمی است". همچنین به نوشته این روزنامه و "بر اساس برآورد اتحادیه اروپا هر تصادف فوتی بیش از 20 میلیارد ریال خسارت اقتصادی وارد می‌کند".. یعنی جدا از ابعاد عمیق انسانی این فاجعه ، بعد مادی آن نیز بسیار قابل توجه است ، 20 هزار کشته در هر سال و هر کشته 20 میلیارد ریال خسارت به دولت ، جمعا می شود سالانه 400 هزار میلیارد ریال خسارت مادی به دولت در اثر مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده ای در ایران... اگر مشاور اجتماعی یا خانواده یا انسانی یا اقتصادی یا حمل و نقل یا اشتغالزایی یا فرهنگی یا .... یا .... دولت بودم ، نه پیشنهاد که تا حد اخراج خود اصرار می کردم که اصلاح نظام حمل و نقل کشور از یکسو و فرهنگ رانندگی از سوی دیگر مهمترین ، بله مهمترین اولویت داخلی دولت باشد و این البته می توانست خود بستری برای افزایش رشد اقتصادی کشور ، اشتغال زایی و افزایش ضریب امنیت روانی جامعه نیز باشد که به نوبه خود می توانست سرمنشاء آثار مثبت دیگر در ابعاد مختلف هم باشد... گزارش: رکنا استفاده از مطالب وبلاگ با ذکر منبع بلامانع است.
